Μία διαφορετική Xριστουγεννιάτικη ιστορία

Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Το χαρμόσυνο νέο της γέννησης του Θεανθρώπου θα προκαλέσει χαρά και αισιοδοξία σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Χαρούμενες χριστουγεννιάτικες ιστορίες θα μας θυμίσουν κάτι από το παρελθόν και η νοσταλγική διάθεση θα δώσει τη θέση της στην επιθυμία να βιώσουμε κάτι καινούργιο, κάτι που θα το θυμόμαστε μετά από χρόνια και θα χαιρόμαστε!

Μια ιστορία του μακρινού παρελθόντος είναι κι αυτή που θα διηγηθώ ευθύς αμέσως. Παραμονή Χριστουγέννων του μακρινού 1914. Βρισκόμαστε στην εποχή του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου στην περιοχή Πλούχστιρτ της Φλάνδρας. Από τη μία οι Κεντρικές Δυνάμεις κι από την άλλη οι δυνάμεις της Εγκάρδιας Συνεννόησης. Ο «πόλεμος των χαρακωμάτων» έχει ξεκινήσει ήδη από τον Ιούνιο του 1914 και οι επιχειρήσεις στο Δυτικό Μέτωπο δεν βαίνουν όπως είχαν σχεδιαστεί ούτε για τους μεν ούτε για τους δε. Οι ανθρώπινες απώλειες ήταν ήδη αρκετές, γιατί σημασία δεν έχει ο αριθμός αλλά το γεγονός ότι άνθρωποι σκοτώνονται εν καιρώ πολέμου.

Την παραμονή των Χριστουγέννων οι πολεμικές επιχειρήσεις έχουν παύσει και οι στρατιωτικές δυνάμεις ψέλνουν η καθεμιά ξεχωριστά τα δικά της κάλαντα. Το μήνυμα των Χριστουγέννων έχει ήδη φτάσει. Λίγο αργότερα συναντήθηκαν στη νεκρή ζώνη παρακούοντας τις εντολές των ανωτέρων τους. Την επομένη, αφού επιτέλεσαν το καθήκον τους προς τους νεκρούς συναδέλφους τους, συνομίλησαν, αντάλλαξαν δώρα κι συμμετείχαν σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα που έληξε με νίκη των Γερμανών. Βέβαια, η ανακωχή δε σταμάτησε την πορεία του πολέμου. Αυτός συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα ανεβάζοντας τις ανθρώπινες απώλειες συνολικά σε 20 εκατομμύρια περίπου.    

Ωραία ιστορία και διδακτική. Αποδεικνύει, θαρρώ, ότι το επίκεντρο είναι ο άνθρωπος και η αστείρευτη επιθυμία του για επικοινωνία. Και νομίζω ότι τα Χριστούγεννα, εκτός του γεγονότος ότι αποτελούν μία ξεχωριστή θρησκευτική εορτή, υπενθυμίζουν τη σημασία της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Τη σημασία του να βοηθήσεις, να υποχωρήσεις, να συνειδητοποιήσεις, να αποδεχτείς, να προχωρήσεις.

Η εποχή που διανύουμε είναι δύσκολη. Πόλεμοι διεξάγονται στη γειτονιά μας και άμαχοι μη έχοντας άλλη επιλογή διαλέγουν τον δρόμο της προσφυγιάς – γνώριμος δρόμος για ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού κι αλησμόνητος για τους περισσοτέρους παρά τα χρόνια που έχουν περάσει – καθιστώντας τους εαυτούς τους έρμαια των πολιτικών επιλογών. Η οικονομική κρίση καλά κρατεί και οι επιλογές στενεύουν.

Το ζητούμενο όμως είναι η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, η επίτευξη μιας πραγματικής επαφής και όχι μιας επίπλαστης. Εάν βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, εάν υποχωρήσουμε και τοποθετήσουμε στο προσκήνιο το «εμείς», εάν συνειδητοποιήσουμε τη ρεαλιστική διάσταση των πραγμάτων και την αποδεχτούμε, τότε θα προχωρήσουμε.

Τσάντζαλος Π. Απόστολος, Φιλόλογος/Ιστορικός (ΠΕ02) - Κοινωνιολόγος (ΠΕ78) (MSc), Εφημερίδα «Παλμός» 17/12/2016